24 yaşındaki Rehan Staton’un asla üniversiteye gidebileceğini düşünmüyordu. Geçmişte sayısız ret ile karşılaşmıştı ve geleceğinin başka yerlerde yaşanacağı konusunda emindi. Bu yüzden, Harvard Hukuk Fakültesi’nden aldığı e-postayı açma konusunda isteksizdi. Kabul mektubunun kendisini beklediğini bilmiyordu. “Muhtemelen hayatımın en gerçeküstü anıydı” diye itiraf ediyor. “Bir aile olarak yaptığımız bir çok fedakarlıktan sonra Harvard’a girdiğimi kelimelerle açıklayamam bile.” Harvard Hukuk’a kabul edilmek Rehan’a parlak bir gelecek sunsa da, geçmişte yaşadıkları pek de parlak zamanlar değildi.
8 yaşındayken, annesi ailesini ve ülkeyi terk ettiğinde Rehan’ın dünyası yıkılmış. Kendisi ve ağabeyi Reggie Staton için inanılmaz zor bir zamanın başlangıcı olmuş. Talihsizlik, Rehan’ın babası işini kaybedince ve aileyi ayakta tutmak için üç iş daha almak zorunda kalınca daha da artmaya devam etmiş. Ancak, babasının çabalarına rağmen, mali yükler ve yoksulluk istikrarlı bir şekilde artmış.
Rehan, kardeşi Reggie’ye yazdığı herkese açık bir Facebook gönderisinde şöyle anlatıyor: “7. sınıfta elektriğimizin kesildiği sayısız zaman olduğunu ve yiyecek fazla yiyeceğimizin olmadığını hatırlıyorum. Kötü notlarım nedeniyle öğretmenlerimin beni özel eğitime koymaya çalıştığı yılı hatırlıyor musunuz? Bizim koşullarımızda nasıl konsantre olmam gerekiyordu? ”
Daha sonra genç Reggie, notlarını yükseltmek için Rehan’ı beslemenin yollarını bulmak içn beyin fırtınası yapmış ve bunları uygulamış. Rehan’ın notları iyileşmiş ve onur öğrencisi olmuş. Ancak zamanla, odak noktası akademiden spora doğru kaymaya başlmış. Destekleyici Reggie, küçük kardeşinin spor hedeflerine ulaşmasına yardımcı olmak için onu eğitmeye başlamış. Bununla birlikte, fiziksel rahatsızlıklarla karşılaşmaya başladığında Rehan’ı ek talihsizlik bekliyormuş. Spor bursu rüyaları yavaş yavaş bozulmuş, çünkü kolejlerden gelen ret mektuplarının sayısı fazlaymış.
Hayal kırıklığına uğrayan Rehan, babasına fatura ödeme konusunda yardımcı olmak için çöp toplama ve çöplüğü temizleme işini üstlenmiş. Rehan’ın iş arkadaşlarının –çoğu daha önce hapse girmiş bireyler– genç adam ve geleceği için kelimelerden başka ona verebilecekleri bir şeyleri yoktu. “Hayatımda ilk kez bir grup insan beni gerçekten güçlendirdi, canlandırdı, zeki olduğumu söyledi. Onlara inandım ve okula gitmeye hazırdım. ” Ancak ailesinin mali yükümlülükleri, Rehan’ın ders çalışmasına fazla izin vermemiş.
Sonunda ağabeyi Reggie de üniversiteden ayrılarak fedakarlık yapmış, böylece Rehan onun yerine gidebilirdi. Küçük kardeşi eğitime devam ederken ailenin finansal ihtiyaçlarını karşılayabilirdi. Rehan 4.0 not ortalaması aldı ve Maryland Üniversitesi’ne geçti.
Rehan’ın babası felç geçirdiğinde bir kez daha talihsizlik yaşandı. Derslerine ek olarak bir sıhhi tesisat işçisi olarak görevine devam etti. Derse gitmeden önce çalışmaya başlamak için iş gününe sabah 4’te başlıyordu.
Rehan, “Gerçekten açtım, ama aynı zamanda gerçekten başarılı olmak istedim.” Kalıcılık sayesinde Rehan çok sayıda ödül aldı ve mezuniyetinde başlangıç konuşmacısı oldu. Mezun olduktan sonra, LSAT sınavına çalışırken. Testte 80. persentilde puan aldı. Tekrar hukuk fakültesi programlarına başvurdu, ancak bu sefer çok sayıda kabul mektubu aldı.
Rehan’ın hikayesi genellikle hırsla yanan “kendi kendine yapılan bir adam” ın ilham verici bir öyküsü olarak yorumlanır, ancak başarısıda gerçek ateşleyicinin destekleyici bir topluluk ve özellikle kardeşinin sevgisi olduğunu düşünüyor.
Rehan Staton: Facebook
